Przy sporządzeniu mieszaniny środków ochrony roślin z innymi składnikami, np. z nawozem płynnym, ważna jest kolejność ich mieszania oraz niedopuszczenie, aby ciecz uległa rozwarstwieniu lub wytrącił się z niej osad. Dlatego ciecz użytkową należy sporządzać bezpośrednio przed wykonywanym zabiegiem, gdyż dłuższy odstęp pomiędzy mieszaniem składników, a zabiegiem może doprowadzić do nieprzewidzianych reakcji chemicznych.

Jeśli mamy wątpliwości, to bezpieczniej jest wykonywać próby w małych pojemnikach na trwałość roztworu, jego pienienie i ewentualne wytrącanie się osadów. Najlepszym sposobem na zabezpieczenie się przed wytrącaniem osadów jest łączenie sporządzonych uprzednio wodnych roztworów składników. W tym celu przygotowuje się osobno wodny roztwór mocznika, wodny roztwór nawozów mikroelementowych i wodny roztwór środków ochrony roślin. Wiele uzupełniających informacji na temat kwestii związanych z bezpieczeństwem podczas sporządzania cieczy opryskowej i samego oprysku znajdziecie tutaj: "Bezpieczeństwo rolników podczas pracy".

Kolejność mieszania

Przygotowując ciecz roboczą, należy zachować kolejność działania i mieszania poszczególnych składników.

Jako zasadę przyjmuje się następującą kolejność mieszania składników:

• wlanie wody do zbiornika (około połowy pojemności),
• dodanie rozpuszczonego uprzednio mocznika,
• dolanie płynnego lub rozpuszczonego wcześniej nawozu mikroelementowego,
• dodanie roztworów środków ochrony roślin,
• dopełnienie wodą zbiornika do wymaganej pojemności.

Po pierwszym wlaniu wody do zbiornika należy uruchomić mieszadło, aby ciecz przez cały okres jej sporządzania była mieszana.

Jeszcze raz należy podkreślić, że środek ochrony roślin dodaje się jako ostatni, a w przypadku, gdy jest to kilka preparatów, należy przestrzegać kolejności wg form użytkowych, to znaczy:

• najpierw zawiesiny,
• następnie emulsje,
• a na końcu roztwory.

Ważne jest, aby wstępnie rozpuszczone roztwory środków ochrony roślin były dodawane powoli, co powinno pozwolić uniknąć wytrącania się osadów lub kłaczenia roztworu.

Kolejność dodawania środków ochrony roślin wg najważniejszych form użytkowych jest następująca:

• WP – proszek do sporządzania zawiesiny wodnej,
• WG – granule do sporządzania zawiesiny wodnej,
• SC – koncentrat w postaci stężonej zawiesiny,
• CS – zawiesina kapsuł,
• SE – zawiesino-emulsja,
• DC – koncentrat dyspergujący.

Trwałość emulsji jest następująca:

• EC – koncentrat do sporządzania emulsji wodnej,
• EW – emulsja, olej w wodzie,
• SE – zawiesino-emulsja,
• EO – emulsja wodna w oleju.

Negatywnym efektem trwałości zawiesin jest aglomeracja cząstek, flokulacja (kłaczki, grudki), opadanie cząstek i przejaśnienia zawiesiny (niejednorodności). W przypadku emulsji są to: brak jednorodności, przejaśnienia, wydzielanie się oleju, śmietanki, osadu, zagęszczanie na dnie lub górze zbiornika oraz zwarzenie emulsji.