Czas na drugą część czarnej listy szkodników kukurydzy. Pierwszą można przeczytać tutaj.

Mszyce

W latach sprzyjających rozwojowi mszyc (wilgotność powietrza i ciepło) rośliny kukurydzy są bardzo silnie opanowane są przez ich liczne kolonie i często można zaobserwować nawet kilka tysięcy mszyc na jednej roślinie. Zarówno larwy jak i postacie dorosłe uszkadzają rośliny wysysając soki z komórek nadziemnych organów roślin, szczególnie z pochwy i blaszki liści. Skutkiem jest zachwianie gospodarki wodnej rośliny.

W jednym sezonie wegetacyjnym, zależnie od gatunku mszycy, może się rozwijać od ośmiu do dwunastu pokoleń. Jednostronne stosowanie nawozów azotowych sprzyja rozwojowi mszyc, gdyż potrzebują one duże ilości rozpuszczalnych związków azotowych. Są niewielkich rozmiarów, od 1,5 do 3 mm, różnie zabarwione, występują osobniki uskrzydlone i bezskrzydłe.

Przeciwko mszycom zaleca się stosowanie zapraw nasiennych oraz zabiegów opryskiwania roślin.

Ploniarka zbożówka

Ploniarka zbożówka to muchówka długości 2 mm, o lśniąco czarnym ciele, czerwonych oczach i brązowo-żółtych odnóżach. Lot pierwszego pokolenia odbywa się od końca kwietnia do początku czerwca. Pokolenie letnie występuje od końca czerwca do sierpnia, a od sierpnia do końca października pokolenie jesienne. Samice składają pojedynczo od 25 do 35 jaj. Larwy smukłe, lśniące, białe, do 5 mm, bez nóg, z jedną parą czarnych silnych haków gębowych i dwiema małymi brodawkami z tyłu ciała.

Larwy powodują uszkodzenia młodych liści w postaci podłużnych nadżerek utrudniających ich wzrost. Liście deformują się w różny sposób (poskręcane, pofałdowane, zwinięte, obłamane lub splecione ze sobą). Objawy uszkodzeń najlepiej widoczne są w fazie od 5 do 6 liści. Średnie straty w plonach ziarna kukurydzy powodowane przez tego szkodnika wynoszą około 10 %, w poszczególnych latach wahają się od ułamka do 20 %.

Ploniarka gnijka

Ploniarka gnijka to muchówka długości od 2,5 do 3 mm. Larwa długości 4,5 mm, o ciele przezroczystym kształtu półpodkowy. Larwy tej ploniarki wywołują uszkodzenia wyraźnie odbiegające od uszkodzeń powodowanych przez larwy ploniarki zbożówki. Rośliny opanowane przez nią są przyhamowane we wzroście i charakteryzują się bardzo silnym zwarciem (przyleganiem liści szczytowych) tworzących jakby pozorny „niby - pęd” o szablastej postaci. Miejsce żerujących larw gnije, a „niby - pęd” skręca się i w końcu przełamuje.

W zwalczaniu ploniarek wykorzystuje się zabiegi opryskiwania roślin preparatami oraz stosowanie zapraw nasiennych. Na terenach masowego występowania ploniarki i szkodników glebowych zaleca się stosowanie granulatów.

Zakładanie plantacji kukurydzy w pobliżu upraw jęczmienia ozimego i użytków zielonych zwiększa liczebność ploniarki. Natomiast siew kukurydzy w początkowym okresie optymalnego terminu oraz prawidłowa agrotechnika ograniczają uszkodzenia. W rejonach silnie zagrożonych przez ploniarkę należy wysiewać nasiona mieszańców mniej na nią podatnych.